جراحی هیدروسل بیضه

هیدروسل

جراحی هیدروسل بیضه ، هیدروسل کیسه ای پر از مایع است که در اطراف بیضه تشکیل می شود. هیدروسل در نوزادان شایع است. نزدیک به ۱۰ درصد از مردان با هیدروسل متولد می شوند. با این حال، آنها می توانند بیضه ها را در هر سنی تحت تاثیر قرار دهند. هیدروسل به طور کلی هیچ تهدیدی برای بیضه ها ایجاد نمی کند. آنها معمولاً بدون درد هستند و بدون درمان ناپدید می شوند. با این حال، اگر تورم کیسه بیضه دارید، برای رد سایر علل مضرتر مانند سرطان بیضه به پزشک مراجعه کنید. هیدروسل یک تورم بدون درد در بیضه است. این درد به هنگام جمع شدن مایعات در لایه نازک پوست اطراف بیضه ایجاد می شود. این بیماری در مردان تازه متولد شده رایج است و معمولاً بدون درمان در اولین سال زندگی از بین می رود. در مردان مسن و با سن بالا، هیدروسل می تواند علل های مختلفی داشته باشد، از جمله آسیب یا عفونت. تشخیص این مشکل معمولاً ساده است و اغلب نیازی به درمان نیست.

هیدروسل در واقع تجمع مایعات در غشای بیضه اسن که سبب متورم شدن کیسه بیضه می شود. در حدود 10 درصد از پسرهای تازه متولد شده، ممکن است مشکل هیدروسل داشته باشند که اکثر اوقات قبل از یک سالگی برطرف شده و از بین می رود. خانم ها می توانند هیدروسل را در امتداد کانال ناک تجربه کنند که البته این امر نادر است.

تورم و التهاب می تواند در یک یا هر دو طرف بیضه وجود داشته باشد. متورم شدن بیضه ها ممکن است بدون درد بوده و یا با درد همراه باشد. در مواردی که تورم بیش از اندازه است، درد بیش تر می شود.

علل بروز هیدروسل

هیدروسل می تواند در هر سنی رخ دهد، اما در نوزادان شایع تر است. در حالی که آنها می توانند بدون هیچ دلیل زمینه ای رخ دهند، آسیب یا حتی التهاب زمینه ای نیز می تواند در ایجاد آنها نقش داشته باشد. برای اکثر مردم، هیدروسل چیزی بیش از یک وضعیت ناخوشایند – در عین حال موقتی – نیست.

معمولاً هیدروسل ها دردی ایجاد نمی کنند و تنها علامت آن تورم کیسه بیضه است.
هیدروسل در بزرگسالان می تواند همراه با درد باشد. هرچه مقدار مایعات در هیدروسل بیشتر باشد ، بیضه سنگین تر می شود. بعضی از افراد تورم بیضه در هنگام صبح را بیش تر از شب می دانند که سبب ناراحتی آن ها می شود
اگر درد یا تورم ناگهانی در ناحیه کیسه بیضه به خصوص بعد از آسیب به آن رخ داد، باید به پزشک متخصص مراجعه کرد.

این علائم می تواند از محدود شدن جریان خون در یک بیضه پیچ خورده (پیچش بیضه) ناشی شود که نیاز به درمان فوری دارد.

هیدروسل در نوزادان

بیضه های کودک در اواخر بارداری از شکم به داخل کیسه بیضه فرود می آیند. کیسه بیضه کیسه ای از پوست است که بیضه ها را پس از پایین آمدن نگه می دارد. در طول رشد، هر بیضه یک کیسه طبیعی در اطراف خود دارد که حاوی مایع است. به طور معمول، این کیسه به خودی خود بسته می شود و بدن مایعات داخل آن را در سال اول کودک جذب می کند. با این حال، این برای نوزادان مبتلا به هیدروسل اتفاق نمی افتد. نوزادانی که نارس به دنیا می آیند بیشتر در معرض خطر ابتلا به هیدروسل هستند.

هنگامی که جنین نر در دوران بارداری در حال رشد است، بیضه ها در نزدیکی کلیه ها و در شکم رشد می کنند. با پایان یک بارداری کامل، آن ها به وضعیت معمول خود در کیسه بیضه پایین می روند.
برای پایین آمدن بیضه ها، پوشش عضلانی در کیسه بیضه (حلقه اینگوینال) باز می شود و یک کانال یا کیسه ایجاد می کند.
هنگامی که بیضه ها به موقعیت معمول خود منتقل شدند، حلقه اینگوینال بسته می شود. اگر حلقه باز بماند یا دوباره باز شود، مایعات از طریق این کانال، از شکم به کیسه بیضه منتقل می شود و این باعث ایجاد هیدروسل می شود.
گاهی اوقات، نوزادان قبل از پایین آمدن بیضه متولد می شوند و این امر احتمال ایجاد هیدروسل را افزایش می دهد.

هیدروسل در بزرگسالان

هیدروسل نیز می تواند در مراحل بعدی زندگی، بیشتر در مردان بالای ۴۰ سال ایجاد شود. آنها می توانند از فتق ایجاد شوند، اما کمتر رایج است. بیشتر اوقات یا به دلیل التهاب بیضه یا به دلیل عدم جذب مجدد مایع در کیسه (به نام tunica vaginalis) است. سلول های اپیتلیال در کیسه مایع را به طور مداوم تولید و بازجذب می کنند و ممکن است اختلال در عملکرد این سلول ها منجر به مایع اضافی شود. هیدروسل همچنین می تواند در اثر التهاب یا آسیب در کیسه بیضه یا در امتداد کانال ایجاد شود. التهاب ممکن است ناشی از عفونت بیضه (اپیدیدیمیت) یا بیماری دیگری باشد.

در مردان مسن، اگر حلقه اینگوینال بسته نشده باشد و یا دوباره باز شود، می تواند هیدروسل ارتباطی ایجاد کند. هیدروسل در مردان بالغ می تواند دلایل احتمالی دیگری داشته باشد، از جمله این دلایل عبارتند از :

صدمه یا آسیب
التهاب و سوزش
عفونت

بسیار بعید و دور از انتظار است که هیدروسل دردناک باشد، اما می تواند احساس ناراحتی سنگینی در کیسه بیضه ایجاد کند.

هیدروسل معمولاً خطرناک نیست و تاثیری در باروری ندارد. در موارد نادر، ممکن است به یک بیماری بیضه زمینه ای مانند عفونت، تومور یا فتق کشاله ران مرتبط باشد.

انواع هیدروسل

اگرچه هیدروسل در اکثر بیماران نسبتاً بی ضرر است، اما بسته به اینکه چگونه در بدن ایجاد می شود، این وضعیت می تواند متفاوت باشد. دو شکل رایج به نام های هیدروسل غیر ارتباطی و ارتباطی شناخته می شوند.

هیدروسل غیر ارتباطی.زمانی که کیسه بسته می شود، هیدروسل غیر ارتباطی رخ می دهد، اما بدن شما مایع را جذب نمی کند. مایع باقیمانده معمولاً ظرف یک سال جذب بدن می شود. این هیدروسل ها در نوزادان با بسته شدن حلقه اینگوینال تشکیل می شوند، اما مایعات در غشای بیضه ها باقی مانده و بدن معمولاً ظرف یک سال، مایعات را جذب می کند.
هیدروسل ارتباطی: زمانی اتفاق می افتد که کیسه اطراف بیضه شما تا آخر بسته نشود. این اجازه می دهد تا مایع به داخل و خارج جریان یابد. حلقه اینگوینال به ندرت باز می ماند و باعث می شود تا مایعات بین شکم و غشای بیضه ها به عقب و جلو برود. پزشکان به این نوع هیدروسل، هیدروسل ارتباطی می گویند. تورم کیسه بیضه بسته به میزان فعالیت فرد و میزان مایعات موجود در بدن، می تواند اندازه خود را تغییر دهد. هیدروسل های ارتباطی اغلب با فتق کشاله ران می تواند همراه باشد.
هیدروسل نوک (Nuck): یک نوع نادر است که در افراد بدون بیضه یافت می شود و می تواند در دیواره لگن ایجاد شود و می تواند باعث تورم دردناک در غدد لنفاوی کشاله ران شود. این می تواند با کیست تخمدان، آندومتریوز و بسیاری از شرایط دیگر اشتباه گرفته شود که تشخیص و درمان را دشوار می کند.

جراحی هیدروسل بیضه

علائم هیدروسل چیست؟

هیدروسل معمولاً هیچ دردی ایجاد نمی کند. معمولاً شایع ترین علامت تورم کیسه بیضه است. با این حال، بسته به شدت تورم، درد یا ناراحتی نیز ممکن است رخ دهد.

در بزرگسالان ممکن است احساس سنگینی در کیسه بیضه وجود داشته باشد. در برخی موارد، تورم ممکن است در صبح بدتر از عصر باشد. معمولا خیلی دردناک نیست. برای هیدروسل های غیر ارتباطی، اندازه معمولا ثابت می ماند یا بسیار آهسته رشد می کند.

همچنین، با یک هیدروسل ارتباطی، امکان ایجاد شرایط دیگر نیز وجود دارد. به عنوان مثال، با یک هیدروسل ارتباطی، کیسه به طور کامل بسته نمی شود. در بیشتر موارد، این بدان معنی است که مایع می تواند به داخل و خارج کیسه حرکت کند. اما بسته به اندازه سوراخ باقی مانده، ممکن است فتق نیز ایجاد شود.

اینها به عنوان فتق مغبنی شناخته می شوند و ممکن است در برخی موارد نیاز به جراحی داشته باشند. اگر این اتفاق بیفتد، کیسه بیضه بزرگتر، متورم شده و حتی ممکن است در طول روز تغییر اندازه دهد. فتق اینگوینال بسیار دردناک است. بنابراین، اگر کودک شما این بیماری را داشته باشد، گریه اش قطع نمی شود.

تشخیص هیدروسل

برای تشخیص هیدروسل، پزشک معاینه فیزیکی انجام می دهد. اگر هیدروسل دارید، کیسه بیضه شما متورم می شود، اما هیچ دردی نخواهید داشت. پزشک شما نمی تواند بیضه شما را از طریق کیسه پر از مایع حس کند. پزشک شما ممکن است حساسیت در کیسه بیضه را بررسی کند و نوری را به کیسه بیضه بتاباند. به این گذر نور می گویند . این به پزشک شما اجازه می دهد تا تشخیص دهد که آیا مایعی در کیسه بیضه وجود دارد یا خیر. اگر مایع وجود داشته باشد، کیسه بیضه اجازه عبور نور را می دهد و به نظر می رسد که کیسه بیضه با عبور نور روشن می شود. با این حال، اگر تورم کیسه بیضه به دلیل یک توده جامد مانند سرطان بیضه باشد، نور از طریق کیسه بیضه نمی تابد. این آزمایش تشخیص قطعی ارائه نمی دهد اما می تواند بسیار مفید باشد.

پزشک شما همچنین ممکن است برای بررسی وضعیت دیگری به نام فتق اینگوینال به شکم فشار وارد کند. همچنین ممکن است پزشک از شما بخواهد که برای بررسی این موضوع سرفه کنید. این می تواند زمانی اتفاق بیفتد که بخشی از روده کوچک به دلیل یک نقطه ضعیف در دیواره شکم از کشاله ران بیرون زده باشد. در حالی که معمولاً تهدید کننده زندگی نیست، پزشک ممکن است جراحی را برای ترمیم آن توصیه کند. اگر تورم قابل توجه و پایدار کیسه بیضه وجود داشته باشد، پزشک شما احتمالا سونوگرافی کیسه بیضه را برای کمک به تعیین علت تجویز می کند. آنها ممکن است برای آزمایش عفونت از خون یا ادرار نمونه بگیرند. معمولاً پزشک شما ممکن است سونوگرافی را برای بررسی فتق، تومور یا هر دلیل دیگری از تورم کیسه بیضه انجام دهد.

زمانی که تورمی را در کیسه بیضه خود احساس کردید حتما به یک متخصص مراجعه نمایید. تورم بیضه می تواند نشانه ای از عفونت بیضه، سرطان بیضه و فتق باشد.

هنگامی که فردی با تورم در کیسه بیضه به دنبال درمان است، پزشک ابتدا سوالاتی را برای تعیین و تشخیص علت احتمالی از فرد مطرح می کند.
پزشک معاینات پزشکی را که شامل لمس و حس کردن بیضه ها برای یافتن محل و میزان تورم است، انجام می دهد.
هیدروسل در جلوی یا زیر بیضه قرار دارد. پزشک می خواهد بداند که آیا کیسه بیضه در طول معاینه احساس حساسیت می کند یا خیر.
یکی از روش های تشخیص این بیماری سونگرافی است، با استفاده از سونوگرافی بیضه، هیدروسل به راحتی تشخیص داده می شود همچنین با استفاده از این روش سایر موارد مثل فتق و سرطان بیضه قابل تشخیص است.
آنها همچنین ممکن است بررسی کنند که آیا نور از تورم کیسه بیضه عبور می کند یا خیر. به این آزمایشترانس لومیناسیون می گویند.
اگر تورم ناشی از پر شدن مایعات باشد مانند هیدروسل، نور از آن عبور می کند. یک توده جامد مانند تومور، اجازه عبور نور را نمی دهد.
ترانس لومیناسیون برای کمک به پزشکان در بررسی علت تورم بیضه بسیار مفید است. اما برخی روش های دیگر، می تواند کمک بیش تری برای تشخیص و تعیین این مشکل بکند.
به عنوان مثال، در صورت داشتن تردید در علت اصلی تورم، ممکن است یک پزشک بخواهد تحقیقات دیگری مانند اسکن اولتراسوند را انجام دهد.
در موارد نادر،جراحی اکتشافی ممکن است تنها راه تشخیص و تعیین این مسئله باشد که چه چیزی سبب ایجاد علائم این بیماری است.

شرایط مشابه

بیشتر شواهد نشان می دهد که هیدروسل معمولاً شرایط بی ضرری هستند که بدون نیاز به مداخلات پزشکی خود به خود برطرف می شوند. اما گاهی اوقات علائم هیدروسل می تواند بسیار شبیه به آنچه ممکن است در سایر شرایط بیضه رخ دهد، باشد. با این حال، علل این شرایط دیگر کمی با هیدروسل متفاوت است.

هیدروسل در مقابل اسپرماتوسل

اسپرماتوسل یکی دیگر از بیماری‌های معمولاً خوش‌خیم است که می‌تواند باعث تورم شود. با این حال، اینها کیست هایی هستند که در داخل لوله هایی که به بیضه منتهی می شوند تشکیل می شوند.

هیدروسل در مقابل واریکوسل

هیدروسل و واریکوسل هر دو شرایطی هستند که باعث ایجاد توده یا تورم بیضه می شوند. اما محل و علت تورم برای هر دو حالت متفاوت است.

تورم هیدروسل در اثر مایع اطراف بیضه ایجاد می شود.
تورم واریکوسل زمانی است که وریدهای داخل بیضه گشاد یا بزرگ می شوند.

هیدروسل در مقابل فتق اینگوینال

هیدروسل یک فتق مغبنی یا کشاله ران نیست. اما بسته به نوع هیدروسل موجود، احتمال تشکیل فتق اینگوینال وجود دارد. در یک هیدروسل قابل انتقال که در آن باز بودن دهانه کیسه بیضه باقی مانده به اندازه کافی بزرگ است، فشار می تواند روده ها را به داخل دهانه فشار دهد و باعث برآمدگی شود.

هیدروسل در مقابل کیست اپیدیدیم

کیست‌های اپیدیدیم زمانی تشکیل می‌شوند که مایع در اپیدیدیم جمع می‌شود، لوله‌ای پیچیده که پشت بیضه‌ها قرار دارد.

هیدروسل در مقابل اپیدیدیمیت

اپیدیدیمیت التهاب اپیدیدیم است. اغلب این به دلیل عفونت – معمولاً یک عفونت مقاربتی (STI) ایجاد می شود. در برخی موارد، این وضعیت می تواند باعث ایجاد هیدروسل شود.

هیدروسل در مقابل هماتوسل

هیدروسل و هماتوسل شرایط مشابهی هستند اما با یک تفاوت خاص. در حالی که هیدروسل ها کیسه های پر از مایع هستند، هماتوسل ها کیسه هایی پر از خون هستند. هماتوسل معمولاً با تروما یا آسیب همراه است.

جراحی هیدروسل بیضه

درمان هیدروسل

اگر نوزاد جدید شما هیدروسل داشته باشد، احتمالاً در عرض یک سال خود به خود از بین می رود. اگر هیدروسل کودک شما به خودی خود از بین نرود یا بسیار بزرگ شود، ممکن است نیاز به جراحی توسط متخصص اورولوژی داشته باشد. در بزرگسالان، ممکن است از بین برود، مگر در مواردی که ناشی از التهابی مانند ضربه یا عفونت باشد. اگر کوچک است و نتایج معاینه و سونوگرافی امیدوارکننده است، معمولاً تحت نظر قرار می گیرند تا ببینند که آیا به خودی خود برطرف می شوند یا خیر. اگر بزرگ باشند برای جراحی توصیه می شوند. در این موارد فتق محسوب می شود. سپس توسط یک جراح عمومی با ترمیم فتق ترمیم می شود. اگر هیدروسل غیر ارتباطی باشد (شایع ترین در بزرگسالان)، به این معنی که اندازه آن تغییر نمی کند یا به طور پیوسته در طول زمان بزرگ می شود، احتمالاً نیاز به جراحی دارد.

عمل جراحی هیدروسل بیضه

جراحی برای برداشتن هیدروسل تحت بیهوشی انجام می شود. در بیشتر موارد، شما می توانید ظرف چند ساعت پس از جراحی به خانه بروید. یک برش کوچک در کیسه بیضه یا شکم (بسته به محل هیدروسل) ایجاد می شود و هیدروسل با جراحی برداشته می شود. جراح شما به احتمال زیاد یک پانسمان بزرگ را روی محل برش شما اعمال می کند. بسته به محل و اندازه، ممکن است برای چند روز به لوله زهکشی نیز نیاز داشته باشید.

خطرات مرتبط با بیهوشی عبارتند از:

عکس العمل های آلرژیتیک
مشکلات تنفسی
اختلالات ریتم قلب

خطرات مرتبط با این روش عبارتند از:

لخته شدن خون یا خونریزی بیش از حد
آسیب کیسه بیضه، از جمله آسیب عصبی
عفونت

آسپیراسیون سوزنی

یکی دیگر از گزینه های درمان هیدروسل، تخلیه آن با یک سوزن بلند است. سوزن داخل کیسه قرار داده می شود تا مایع خارج شود. در برخی موارد، ممکن است دارویی برای جلوگیری از پر شدن مجدد کیسه تزریق شود. آسپیراسیون سوزنی معمولاً در افرادی انجام می شود که در معرض خطر بالای عوارض حین جراحی هستند. شایع ترین عوارض جانبی آسپیراسیون با سوزن، درد موقت در کیسه بیضه و خطر عفونت است.

هیدروسل و درمان آن با هیدروسلکتومی

هیدروسل به تجمع مایعات در اطراف کیسه بیضه گفته می‌شود که غالباً یکطرفه است. هیدروسل به صورت تورم نرم در غشای اطراف بیضه ظاهر می شود و اغلب دردناک نیست و به بیضه ها آسیب نمی رساند. در این بیماری معمولاً التهاب وجود ندارد، مگر درمواقعی که با اپیدیدیمیت (التهاب اپیدیدیم) رخ دهد و در این صورت بیضه‌ها ممکن است ملتهب و دردناک باشند.

علامت اصلی هیدروسل که بدون اپیدیدیمیت رخ می‌دهد ، تورم کیسه بیضه است. این بیماری در کودکان پسر، به ویژه نوزادان بسیار شایع است و معمولاً از بدو تولد و به صورت مادر زادی وجود دارد. این عارضه همچنین در حدود 1 درصد از مردان بالغ، را مبتلا می‌کند که به طور معمول در رنج سنی بالای 40 سال قرار دارند. طی مطالعات انجام شده، تاکنون در ابتلا به این بیماری بیضه، هیچ پیشینه ژنتیکی یا مواردی که به سبک زندگی مربوط باشد، دیده نشده است.

اغلب اوقات، هیدروسل بدون درمان، خود به خود برطرف می‌شود. اگرچه، با بزرگتر شدن هیدروسل، ممکن است تورم، درد و ناراحتی در کیسه بیضه ایجاد شود و این مسئله ممکن است نیاز به درمان جراحی داشته باشد. تحت عمل هیدروسلکتومی می‌توان مایعات تجمع یافته در فضای بین دو لایه تونیکاواژینالیس اطراف بیضه را خارج کرده و اندازه کیسه را به حالت طبیعی بازگرداند و متناسب با قبل از انباشته شدن مایع، جمع و کوچک نمود.

هیدروسلکتومی چیست؟

برای درمان هیدروسل و جلوگیری از عود مجدد آن، هیدروسلکتومی انجام می شود. هیدروسلکتومی جراحی برداشتن یا ترمیم هیدروسل است. هیدروسل کیسه‌ای پر از مایعات می‌باشد که اطراف بیضه را احاطه کرده و باعث تورم کیسه بیضه (کیسه‌ای که بیضه‌ها را نگه می‌دارد) می‌شود. هیدروسل می‌تواند ترسناک باشد زیرا بیمار خود قادر است تجمع مایع را در کیسه بیضه با چشم غیر مسلح ببیند و به دلیل اینکه در یک قسمت حساس بدن قرار دارد موجب ترس فرد مبتلا می‌شود.

هیدروسل معمولاً بدون درد است و اغلب بدون اقدامات درمانی بهبود می‌یابد. با این‌ وجود، باید هرگونه اختلال در کیسه بیضه را فوراً با پزشک در میان گذاشت زیرا این گونه مسائل می‌توانند عوارض ناشی از مشکلات جدی تری باشند.

هیدروسلکتومی اکسیزیونال

برای جراحی ترمیم هیدروسل به بیماران بیهوشی عمومی داده می شود. هیدروسلکتومی معمولاً به صورت سرپایی انجام می شود و اقدامات احتیاطی خاصی لازم نیست. میزان جراحی به وجود سایر مشکلات بستگی دارد. اگر هیدروسل بدون عارضه باشد، پزشک یک برش مستقیم در کیسه بیضه ایجاد می کند. پس از ترمیم کانال بین حفره شکم و کیسه بیضه، کیسه هیدروسل برداشته می شود، مایعات از کیسه بیضه خارج می شوند و در نهایت برش ایجاد شده با بخیه بسته می شود.

اگر عوارضی مانند وجود فتق مغبنی وجود داشته باشد، یک برش در ناحیه کشاله ران ایجاد می شود. این روش همزمان با اصلاح هیدروسل، به پزشک اجازه می دهد فتق یا سایر عوامل دیگر را ترمیم کند.

هیدروسلکتومی بسته

برخی از جراحان از روش لاپاراسکوپیک با حداقل تهاجم برای ترمیم هیدروسل استفاده می کنند. این عمل از طریق یک برش کوچک با استفاده از یک ابزار لوله ای دارای نور، نوک دوربین و مانند آن انجام می شود (لاپاراسکوپ) که امکان عبور ابزار برای ترمیم را هنگام نمایش تصاویر بر روی یک مانیتور در اتاق عمل فراهم می کند.

مقایسه نتایج دو روش جراحی هیدروسل بیضه

میزان بهبودی، عود و عوارضی مانند عفونت، درد پس از عمل، ادم، هماتوم و آتروفی بیضه در بیمارانی که به روش لاپاراسکوپیک تحت جراحی هیدروسل قرار می‌گیرند کمتر از آنهایی است که به روش جراحی هیدروسلکتومی اکسیزیونال درمان می‌شوند. می‌توان این عمل را در بیماران پرخطری که انجام جراحی اکسیزیونال در آنها مقدور نیست، به عنوان روش انتخابی در نظر گرفت.

بعد از جراحی چه انتظاری داریم؟

چه هیدروسل شما به خودی خود از بین برود و چه نیاز به جراحی داشته باشد، چشم انداز عالی است. در صورت انجام عمل جراحی، درد احتمالا در عرض یک هفته از بین می رود. در صورت لزوم، پزشک ممکن است داروی ضد درد تجویز کند. احتمالاً تا چند هفته دیگر به فعالیت های بدنی باز نخواهید گشت. این شامل اجتناب از هر چیزی که شامل رکاب زدن باشد، مانند دوچرخه سواری، حداقل به مدت ۳ هفته است. در این مدت باید از انجام فعالیت های سنگین دیگر نیز اجتناب شود. بخیه ها در محل برش معمولاً خود به خود حل می شوند، اما ممکن است پزشک بخواهد بعد از چند هفته آنها را بررسی کند. تمیز نگه داشتن ناحیه با استفاده از دوش یا حمام اسفنجی به جلوگیری از عفونت کمک می کند. کیسه های یخ، بند حمایت کننده برای کیسه بیضه شما و استراحت زیاد ناراحتی بعد از جراحی را کاهش می دهد. پزشک شما احتمالاً معاینه چکاپ را توصیه می کند زیرا هیدروسل گاهی اوقات ممکن است دوباره رخ دهد.

جراحی هیدروسل بیضه

سوالات متداول در مورد هیدروسل

آیا می توانم هیدروسل را در خانه درمان کنم؟

در بیشتر موارد، بله. مگر اینکه یک بیماری همراه مانند فتق اینگوینال (کشاله ران) وجود داشته باشد، مداخلات پزشکی معمولاً ضروری نیستند. با این حال، اگر در بزرگسالان بیش از ۶ ماه یا برای نوزاد ۱۲ ماه گذشته است و هیدروسل هنوز وجود دارد، باید با پزشک صحبت کنید.

آیا هیدروسل به خودی خود از بین می رود؟

ممکن است. برای اکثر افرادی که دچار هیدروسل می شوند، جراحی یا آسپیراسیون سوزنی ضروری نخواهد بود، زیرا این وضعیت معمولاً با گذشت زمان برطرف می شود.

آیا می توان از هیدروسل پیشگیری کرد؟

متأسفانه خیر، هیچ اقدام پیشگیرانه ای وجود ندارد که والدین بتوانند برای جلوگیری از ایجاد هیدروسل در نوزاد یا کودک کوچک خود انجام دهند. با این حال، از آنجایی که آسیب اغلب با هیدروسل در نوجوانان و بزرگسالان مرتبط است، انجام اقدامات احتیاطی با پوشیدن ضربه گیر بیضه ورزشی هنگام ورزش های تماسی، راه هوشمندانه ای برای جلوگیری از ایجاد هیدروسل است.

آیا هیدروسل شایع است؟

طبق تحقیقات، تقریباً ۱۰ درصد از نوزادان پسر تازه متولد شده دچار هیدروسل می شوند. و احتمال ایجاد هیدروسل در نوزادان نارس بیشتر است. در همین حال، معمولاً تنها یک درصد از مردان بالغ احتمالاً به هیدروسل مبتلا هستند.

آیا هیدروسل سرطانی است؟

در حالی که آنها می توانند ناراحت کننده یا شرم آور باشند، اکثر هیدروسل ها بی ضرر هستند. اگرچه، هر زمان که تورم یا ناراحتی غیرطبیعی را تجربه کردید، باید برای احتیاط آن را بررسی کنید.

آیا جراحی هیدروسل می تواند باعث ناباروری، اختلال نعوظ یا کاهش تستوسترون شود؟

هیدروسل هیچ یک از این شرایط را ایجاد نمی کند و تقریباً همیشه بی ضرر است. با این حال، اگر تورم کیسه بیضه را تجربه می کنید، به پزشک مراجعه کنید تا شرایط جدی تری را که می تواند منجر به ناباروری مردان ، اختلال نعوظ یا تستوسترون پایین شود، رد کند.

جمع بندی

تحقیقات کنونی نشان می‌دهد که هیدروسل بیشتر از پسران نوجوان یا بالغ روی نوزادان پسر تأثیر می‌گذارد. برای اکثر بیماران، تورم کیسه بیضه نسبتاً بی ضرر است و ظرف ۶ تا ۱۲ ماه پس از اولین ظهور خود را برطرف می کند. نمی توان از هیدروسل پیشگیری کرد، اما افراد مسن باید هنگام انجام ورزش های تماسی از لباس های محافظ کشاله ران استفاده کنند تا از آسیب دیدن آن جلوگیری شود.

برای بیمارانی که با هیدروسل ارتباطی تشخیص داده می شوند، یک رویکرد پیشگیرانه برای نظارت بر علائم مهم است زیرا خطر ابتلا به فتق ممکن است. اگر علائم دردناک شد یا تورم بعد از ۶ ماه در بزرگسالان یا ۱۲ ماه در نوزادان از بین نرفت، به دنبال مراقبت های پزشکی باشید.